ଗୁରୁ ଦିବସ

ଛବି ଅପା
ବାପା ଓ ତାଙ୍କ ସାଥିମାନେ ମିଶି କରିଥିବା ସ୍କୁଲର ପ୍ରଧାନ ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ ଥିଲେ ଛବି ଅପା,ପ୍ରକୃତ ନାମ ମନେ ନାହିଁ,ଆମରି ଘରେ ହିଁ ରହୁଥିଲେ, ଦିନ ଯାକ ସ୍କୁଲରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଆଉ ସଞ୍ଜ ହେଲେ ମୋ ପାଠ ପଢା ଦାୟିତ୍ୱ ତାଙ୍କରି ଥିଲା।
ବାପା
ବାପାଙ୍କ ଚାକିରୀରେ ବଦଳି ପରେ ଅପେକ୍ଷାକୃତ ବଡ଼ ସହରକୁ ଆସିଥିଲୁ,ପୁଣିଥରେ ପ୍ରଥମ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢିବାକୁ ପଢିଥିଲା,ଉପରିସ୍ଥ ଅଧିକାରୀଙ୍କ ୩ ପୁଅଝିଅ ତଥା ମୋର ପାଠପଢ଼ା ଦାୟିତ୍ୱ ଥିଲା ବାପାଙ୍କର।
ପ୍ରତି ପରୀକ୍ଷା ଦିନ ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ରରୁ ଉତ୍ତର ପଚାରି ନମ୍ବର ଦେଉଥିଲେ ଆଉ ସର୍ବମୋଟ ନମ୍ବର ଦେଖି ମାଡ଼ ହେବ କି ଗାଳି ସେ ନିର୍ଣ୍ଣୟ ହେଉଥିଲା।ଶେଷ ପରୀକ୍ଷା ଦିନ ସବୁତକ ବିଷୟର ସେଇ ନମ୍ବର ସର୍ବମୋଟ କରି ପୁଣି ମାଡ଼ କି ଗାଳିର ନିର୍ଣ୍ଣୟ ଭିତରେ ପରୀକ୍ଷା ଫଳ ପ୍ରକାଶ ପାଇବା ଦିନ ବି ପହଞ୍ଚି ଯାଉଥିଲା, ଅବଶ୍ୟ ସେଦିନ ବି ବ୍ୟତିକ୍ରମ ହେଉନଥିଲା।
ଗୋବିନ୍ଦ ସାର୍
ଆଗରୁ ଏକ ବ୍ଲଗରେ ଲେଖିଛି ସାରଙ୍କ ବିଷୟରେ ତେଣୁ ବିଶେଷ କିଛି ଲେଖୁନାହିଁ କିନ୍ତୁ ଜୀବନରେ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯାହାକିଛି ହୋଇଛି ତାପଛରେ ଥିବା ଅନେକ ଲୋକଙ୍କ ଅବଦାନ ମଧ୍ୟରୁ ସାରଙ୍କ ଅବଦାନର ପ୍ରତିଶତ ବଡ଼।
ରାଜଲକ୍ଷ୍ମୀ ଅପା
ସାହିତ୍ୟ ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ ଥିଲେ ସ୍କୁଲରେ, “କଳା ମାଣିକରେ…” ପଦ୍ୟ ପଢାଉ ପଢାଉ ନିଜେ ଯଶୋଦା ପାଲଟି କାନ୍ଦି ପକାଉଥିବା ରାଜଲକ୍ଷ୍ମୀ ଅପାଙ୍କ ଅନେକ ଅବଦାନ ରହିଛି ଆଜି ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରତି ରହିଥିବା ମୋର ଅନୁରାଗ ପାଇଁ।
ସ୍ନେହ ଅପା
ଖାଲି ନାମ ସ୍ନେହ ନଥିଲା ସ୍ବଭାବରେ ଅତି ସ୍ନେହୀ ଥିଲେ,ଅପାଙ୍କ ସ୍ବାମୀ ଥିଲେ ଅନ୍ୟ ଏକ ସ୍କୁଲର( ଆମ ସ୍କୁଲର ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦୀ) ପ୍ରଧାନଶିକ୍ଷକ,କିନ୍ତୁ ଅପାଙ୍କ ପିଲାମାନେ ପଢୁଥିଲେ ଆମ ସ୍କୁଲରେ, ସଭା ସାନ ଝିଅର ଅକ୍ଷର ସୁଧାରିବା ଭାର ପଡୁଥିଲା ମୋ ଉପରେ,ଅନେକ ସମୟରେ ଅକ୍ଷର ଗୋଲ କେମିତି କରିବା ସେ ବିଷୟରେ ତଳ ଶ୍ରେଣୀର ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କୁ ଶିଖାଇବା ପାଇଁ ଅନେକ ପ୍ରେରଣା ଦେଉଥିଲେ।
ଅନୁସୟା ଅପା ଓ ପ୍ରମୋଦ ସାର୍
ସ୍ବାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଦିଜଣ ସ୍କୁଲକୁ ହିଁ ନିଜ ପରିବାର ଭାବୁଥିଲେ, ପ୍ରତି ପିଲାର ଶିକ୍ଷାର ବିକାଶ ପାଇଁ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଦୃଷ୍ଟି ଦେଉଥିଲେ, ପ୍ରଧାନଶିକ୍ଷକ ହୋଇ ବି କଡା ମିଜାଜ ନଥିଲା ସାରଙ୍କ,ସର୍ବଦା ହସ ଖୁସିରେ ରହୁଥିବା ସାର୍ ଓ ଅପା ମୋ ବିବାହ ଭୋଜିରେ ପ୍ରଥମ ଅତିଥି ଭାବେ ଯୋଗଦେଇ ଅନେକ ଆଶୀର୍ବାଦ କରିଥିବା କେବେବି ଭୁଲିବି ନାହିଁ।
ନେତ୍ରାନନ୍ଦ ସାର୍/ଅଜା
୮ମ ଶ୍ରେଣୀରେ ସଂସ୍କୃତ,ହିନ୍ଦୀ ଓ ଓଡ଼ିଆ ପଢିବାକୁ ସିନା ବିଧିବଦ୍ଧ ଭାବେ ଟିଉସନ ଯାଉଥିଲି ହେଲେ ଛ ବର୍ଷର ହୋଇଥିଲି ସେବେଠାରୁ ବାଳବିକାଶ ଶ୍ରେଣୀରେ ତାଙ୍କଠୁ ସଂସ୍କୃତର ଜଟିଳ ଶ୍ଳୋକ ସବୁ ସହଜରେ ମନେରଖିବା ଶିଖିଥିଲି। ସେଇ ସୁଯୋଗ ନେଇ ଅଷ୍ଟମରୁ ଦଶମ ଅନେକ ବଦମାସୀ କରିଛି ଟିଉସନରେ,ଗାଳି ମାଡ଼ ମିଳିବାର ଥିଲେ ସିଧା ଆଇଙ୍କୁ ଅଭିଯୋଗ କରି ବର୍ତ୍ତି ଯାଉଥିଲି।
ଚିତ୍ତ ସାର୍
ପଡୋଶୀ ଇଂରାଜୀ ଶିକ୍ଷକ,ଟିଉସନରେ ଗାଳି କଲେ ଘରକୁ ଶୁଭୁଥିଲା,ଟିଉସନ ପରେ ବି ତାଙ୍କ ଘରେ ରାତି ପଢା(ଅବଶ୍ୟ ସାର୍ ଟିକେ ବଜାର ଆଡ଼କୁ ଗଲେ ମଉକା ଦେଖି ଶୋଇ ପଡୁଥିଲି, ଥରେ ଧରା ପଡିବା ପରେ ଯେଉଁ ଉତ୍ତମ ମଧ୍ଯମ ହୋଇଥିଲା ସେ କଥା ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମନେଅଛି)
ହୃଷୀକେଶ ସାର୍
ବାପାଙ୍କ ସାଥି ତଥା ସାନଭାଇ ଭଳି, ଯଦିଓ ସ୍କୁଲରେ ପାଠ ପଢାଇବା ଦାୟିତ୍ୱ ନଥିଲା ତାଙ୍କର ତେବେ ସ୍କାଉଟ ଶିକ୍ଷକ ହିସାବରେ ଜୀବନରେ ଅନେକ ଶୃଙ୍ଖଳା ଶିକ୍ଷା ଦେଇଥିଲେ। ଚିତ୍ରକଳା ଭଲ ହେଉଥିବା ଦେଖି ଅନେକ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ଦେଉଥିଲେ ସିଏ, କୁମ୍ଭାର ସାହି ଯାଇ ମାଟି ଆଣି ସେଥିରୁ ମୂଖାର ଛାଞ୍ଚ ହେଉ କି ମାଟି ମୂର୍ତ୍ତି ହେଉ ତଥା ବିଭିନ୍ନ ଅଦରକାରୀ ବସ୍ତୁରୁ ସୁନ୍ଦର ଘର ସଜବାଜର ବସ୍ତୁ ତିଆରି ହେଉ ସବୁକିଛି ତାଙ୍କଠୁ ଶିଖିଥିଲି।
ଅଚ୍ୟୁତ ସାର୍
ଆଜି ମାନ୍ୟବର ସାଂସଦ ତଥା ବଡ଼ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନର ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା, କିନ୍ତୁ ଦିନ ଥିଲା ରାସ୍ତାରେ ବସ୍ ପାଇଁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିବା ମୋତେ ତାଙ୍କ କାଇନେଟିକ ହୋଣ୍ଡା/ହିରୋ ହୋଣ୍ଡା ସ୍ଲିକ୍ ତଥା ମାରୁତି ଜେନ୍ ରେ ବସାଇ କଲେଜ ନେଉଥିଲେ।ଅଭାବ ଅସୁବିଧା ସମୟରେ ଫିସ୍ ଛାଡ଼ଠୁ ନେଇ ପରୀକ୍ଷା ଫର୍ମ ପୂରଣର ଶେଷଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପଇସା ବାକି ରଖିବା ପାଇଁ ଅନେକ ସାହାଯ୍ୟର ଋଣରେ ବାନ୍ଧି ଦେଇଛନ୍ତି।
ମୁଖାର୍ଜୀ ସାର୍
ଚାକିରୀ ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ଅଧିକାରୀ,କମ୍ପାନୀରେ ଗ୍ରାଜୁଏଟ୍ ଇଞ୍ଜିନିୟର ଭାବେ ଯୋଗଦେଇ କିଛି ବର୍ଷ ଭିତରେ ମୂଖ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟ ନିର୍ବାହୀ ଅଧିକାରୀ ହେବା ପରେ ବି ସେ ଥିଲେ ମୋର ବନ୍ଧୁ ଦାର୍ଶନିକ ଏବଂ ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶକ।
ଏତେ ବଡ଼ ସଂସ୍ଥାର ମୂଖ୍ୟ ହେବାପରେ ଏବେବି ଅନେକ ସମୟରେ ମୋର ଛୋଟ ମୋଟ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଅତି ଆଦରରେ ଦିଅନ୍ତି।

ଜୀବନରେ ଏ ସୋପାନରେ ପହଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ଏମିତି ଅନେକ ଗୁରୁଙ୍କ ଅବଦାନ ଅତୁଳନୀୟ,ସଭିଙ୍କୁ ଗୁରୁ ଦିବସରେ ଅନେକ ପ୍ରଣିପାତ 